De Erekannunik
Geduld, respect en saamhorigheid
Serveersuggestie
Mevr. van der Pol
Icoon
Uit nutteloze noodzaak
laten we eerlijk zijn
als beest zijn we totaal mislukt
ik zie mij daar nog staan
op een savanne zonder uitvlucht
in het volle licht der dieren
een mond vol tanden
heel modern, heel gênant
vandaag
regerend met draadloze hand
in een land gebouwd onder water
met mensenrechten, koffieapparaten
en de natuur in mooie reservaten
voel ik nog steeds diezelfde angst
niets is veranderd
weids en eindeloos gaapt de savanne
welkom in mijn hoofd
het is een doos vol zwarte gaten
alles wat een mens verzint
zuigt zich erin: zeppelins, vakanties
zelfhaat, witte fosfor, dildo’s, anorexia
dubbelvla, dwangneuroses, shalali shalala
of de lol om een gemarteld paard
ook de dingen die niemand wil verzinnen
zitten erin: gewoon, voor de heb
ik draag een hoofd als een handicap
zwellend, kolkend, almaar zwellend
altijd vloed, nooit nog eb
geen vijand bleef er voor mij over
leeuw, griep, pest, slang
zelfs de dood slaapt aan een leiband
maar diep van binnen
in mijn grote grabbelton
daar vond ik er nog één
splinternieuw, zelfverzonnen
scharrelt een vijand
op de bodem van mijn vrije tijd
zinloos in de rondte
ik noem hem: Eeuwigheid
louter de gelegenheid
erover na te denken
volstond om hem te scheppen
gevangen zit ik als een rat
in mijn hobby, dag en nacht
en ik ben bang
ik was van plan een heldenstuk te schrijven
over het belang van kunst
haar grote nut maar mijn blad zweeg indrukwekkend
en alle muzen weken
de waarheid is
zij heeft geen nut
kunst is maar een bijproduct
zij is niet nodig om te kunnen
eten, neuken, ademen
maar één ding kan ze
zij kan vechten waar ik vlucht
zij kan, met haar ene giftand
zij het voor een kort moment
mij redden van de eeuwigheid
en dit verlammend gat verlammen
bij een vijand zonder handvat
helpt alleen het nutteloze
dan helpt kerven in een bot
stieren schetsen in een grot
dan helpt de nachtwacht
en het zingen bij een dode
uit nutteloze noodzaak
schiep kunst de mens
en als ik verstijf op mijn savanne
van bedreigend vrije tijd
als ik mijzelf vervloek
om dit uitzicht zonder eind
als mijn kop breekt van het licht
dan huil ik niet, dan schreeuw ik niet
ik hang mijzelf niet op
maar pak een pen
en schrijf u dit gedicht
Dichter des Vaderlands,
Ramsey Nasr
Piëta
Mooi Bar, White cliffs pushing against the ocher mind…
Groet
verstikkend maar zeer aansprekend :-) x
Inderdaad. Sterk!
Moest hier aan denken:
Somtijds bekijkt ons ’s middags een gezicht
vanuit de donkere diepte van een spiegel;
kunst hoort precies te zijn als deze spiegel:
ze onthult ons ons persoonlijke gezicht.
.
Warring: de titel nestelt zich ergens in mijn bovenkamer.
Warring kan ook heel vrolijk zijn. Alles tolt dan opgewonden
maar blijmakend door je heen. Als ik naar je tekening kijk,
acht ik dat niet uitgesloten maar het tegenovergestelde,
in de bovenbol tollen van narigheid, is ook niet uitgesloten.
De warring gaat wel de hoogte in overigens.
Kortom: een sterke tekening en ter opvrolijking bied ik je
een link naar Warring aan in Ederveen. Ik vrees dat hun
collectie haaks staat op jouw voorkeur en de inhoud van
je kledingkast(-en).
http://www.warringkleding.nl/index.php?collectie=8
Wees gegroet van Abel
Wat een fijne reacties, dank jullie wel!
Ze lult uit dur schouder en gelijk heeft ze. Het koningslied gevallen, het lied van de regahs is pas voor de nag ervoor. Ik vind het ronduit gehannes dat hele koningshuis, dat gedoe van vader op zoon. Zo’n kroon is ook niet alles, eerst wil je hem en dan heb je hem dan heb je er geen zin meer in, het ding drukt veulste zwaar op mijn tedere gemoed.
Hoeveel logischer zou het niet zijn een president van de republiek te zijn, gewoon met een beperkt mandaat, een termijn uit de ene schouder lullen en hooguit nog een termijntje uit de andere en daarna bekijken ze het maar. Dan gaat deze president lekker doen wat hij zelf wil, een lezinkje voor de bond van nijvere huisvrouwen, een boekje schrijven over het ontstaan van kaas, misschien een beetje aanzitten bij een of ander rondetafelgesprek mits er goede happen zijn en een overvloedige lunch erna, of ik ga de wereld rond in 80 wetenschappers met recepten hoe het moet, of ik ga mijn mening geven over de lengte van gedichten, van rokken of van goede smaak. Vrijblijvend lullen over de ozonlaag is ook absoluut een optie, kortom ik vermaak me wel.
Ik bedenk me nu ineens dat het misschien ook wel leuk zou als ik mezelf in coma verklaar en dat ik dan dagdagelijks medische communiqués uit laat brengen dat het goed noch slecht gaat met de oud president, dat brengt verwarring over mijn omstandigheid. En dat ze dan maar verslag gaan uitbrengen over de verbouwingen in het ziekenhuis gewoon omdat ze er nu toch zijn, dat er een uitbreiding komt noch intering, dat zou wel grappig zijn want dan moesten ze weer iets nieuws te scharen zoeken want reuters schijnt allang failliet te zijn. En mocht ik ooit zin hebben om mijn coma te verlaten, dan zou ik de mannen weer scheiden van de vrouwen in de zwembaden en ik zou de vrouwen weer laten tikken in een speciaal daarvoor bestemde zaal en de heren zou ik laten stikken in hun sigaar, eenzaam opgesloten in hun kamer. En als alles dan netjes geregeld is dan daag ik mijn volk uit dat iedereen nou maar eens zijn eigen verantwoordelijkheden moet nemen en hun lot in eigen hand moeten nemen en dan staan de tikjuffrouwen op en beginnen een nieuw leven op weg naar een gouden dageraad.
Knap vermoeiend allemaal, ik heb er ook helemaal geen zin meer in, ik poep echt nooit meer. Ik daag mijn volk uit nooit meer te poepen en mocht er een ongelukje gebeuren dan vreet je het zelf maar weer op. Mijn hond was gek op paardenvlaai, dus waarom niet. Zelfmoord is ook een optie maar daar begin ik niet meer aan.
FlipRoodnat, ik heb genoten van deze kleine opstand tegen de slechte smaak, en heerlijk om teksten te verzinnen op melodieën als O hoofd vol bloed en wonden en Merck toch hoe sterck en dergelijke. Met die tikjuffrouwen komt het goed hoop ik, op een dag worden ze oud en geërgerd, en dan is hun kans. Ik voorzie grote ruimten in de toekomst waarin van alles past.