Mijn handen zijn hun taak vergeten
en waar is de geur van het lasapparaat
waar de koffie onder gesprekken
en de voetjes van de vloer.
Dit lijf als grote klok
slaat de hitte en nieuwe gewrichten
hijst zich rond en is beleefd
en hangt dat ding al half op stok.
Resten van dromen tussen dekens en willen
tussen ijzel en brandende zon
het ongeduld om nu dan toch eindelijk
maar het lijf, o.
bj’13
.
De Erekannunik
Geduld, respect en saamhorigheid
klaar
Deelnemer Onafhankelijke Bloggers Associatie
Serveersuggestie
uit 'Beppe Maaike'
Mevr. van der Pol
Icoon
Uit nutteloze noodzaak
laten we eerlijk zijn
als beest zijn we totaal mislukt
ik zie mij daar nog staan
op een savanne zonder uitvlucht
in het volle licht der dieren
een mond vol tanden
heel modern, heel gênant
vandaag
regerend met draadloze hand
in een land gebouwd onder water
met mensenrechten, koffieapparaten
en de natuur in mooie reservaten
voel ik nog steeds diezelfde angst
niets is veranderd
weids en eindeloos gaapt de savanne
welkom in mijn hoofd
het is een doos vol zwarte gaten
alles wat een mens verzint
zuigt zich erin: zeppelins, vakanties
zelfhaat, witte fosfor, dildo’s, anorexia
dubbelvla, dwangneuroses, shalali shalala
of de lol om een gemarteld paard
ook de dingen die niemand wil verzinnen
zitten erin: gewoon, voor de heb
ik draag een hoofd als een handicap
zwellend, kolkend, almaar zwellend
altijd vloed, nooit nog eb
geen vijand bleef er voor mij over
leeuw, griep, pest, slang
zelfs de dood slaapt aan een leiband
maar diep van binnen
in mijn grote grabbelton
daar vond ik er nog één
splinternieuw, zelfverzonnen
scharrelt een vijand
op de bodem van mijn vrije tijd
zinloos in de rondte
ik noem hem: Eeuwigheid
louter de gelegenheid
erover na te denken
volstond om hem te scheppen
gevangen zit ik als een rat
in mijn hobby, dag en nacht
en ik ben bang
ik was van plan een heldenstuk te schrijven
over het belang van kunst
haar grote nut maar mijn blad zweeg indrukwekkend
en alle muzen weken
de waarheid is
zij heeft geen nut
kunst is maar een bijproduct
zij is niet nodig om te kunnen
eten, neuken, ademen
maar één ding kan ze
zij kan vechten waar ik vlucht
zij kan, met haar ene giftand
zij het voor een kort moment
mij redden van de eeuwigheid
en dit verlammend gat verlammen
bij een vijand zonder handvat
helpt alleen het nutteloze
dan helpt kerven in een bot
stieren schetsen in een grot
dan helpt de nachtwacht
en het zingen bij een dode
uit nutteloze noodzaak
schiep kunst de mens
en als ik verstijf op mijn savanne
van bedreigend vrije tijd
als ik mijzelf vervloek
om dit uitzicht zonder eind
als mijn kop breekt van het licht
dan huil ik niet, dan schreeuw ik niet
ik hang mijzelf niet op
maar pak een pen
en schrijf u dit gedicht
Dichter des Vaderlands,
Ramsey Nasr
Piëta
Barbara Jansma
Kan het niet laten te reageren, wat is dit een waanzinnig mooi gedicht, … half op stok, halve dromen tussen dekens en willen.. enz enz…. zo mooi en eindigen met “o”….
En dat begin, een beetje Neeltje Maria Min…… “Mijn handen zijn hun taak vergeten” Bwah wat mooi.
wilde ik toch even kwijt!
Een oprechte lieve groet,
Bertjo!
Op 30-1-2013 23:53, Barbara Jansma schreef: > WordPress.com > Barbara Jansma posted: ” Mijn handen zijn hun taak vergeten en waar is > de geur van het lasapparaat waar de koffie onder gesprekken en de > voetjes van de vloer. Dit lijf als grote klok slaat de hitte en nieuwe > gewrichten hijst zich rond en is beleefd en hangt dat di” >
Ik had prongeluk nog 1 woordje veranderd van de schrik, hoop dat dat niet erg is,
Dank Bertjo!
Ik wordt er stil van, Barbara
en tegelijk heel geestdriftig
wat je hier doet is meesterlijk
het haakt allemaal in elkaar
als een heel uur ouderdom
een poetisch proefschrift!
zoals je schilderijen me
door de mond komen
vol geurend deeg van zand
gaat dit ziende door
mijn oren ijsberend
en flanerend in mijn hoofd
als je atelier
ps
Ik ben er ook van onder de indruk, omdat ik voor die veiling juist op deze manier mijn plaatjes wil verkopen. De kunstenaar als veilingmeester, die ieder te veilen werk met een specifiek gedicht of verhaaltje introduceert en vervolgens met de hamer het startsein geeft voor het bieden. En tussen de gedane biedingen door teksten te slingeren om het werk nog meer te laten opleveren.
en het zegt en het zegt
en o, dit is een waar gedicht
Doorbijten. Indien griep, bij neerleggen.
Dank jullie wel!
Leuk idee Marius, zou jij erg goed kunnen!
Dianne, ja
King Billy, indien dan wel ja :-)
mooi
Het lijf, o…, wordt een dagje ouder.
Groet
prachtig!
En dan komt de tijd, echt waar
Als het lijf tenminste niet de overhand krijgt
Dat je grijnzend weer dat lijf vergeet en denkt:
“Lijf, mij een zorg, je doet lekker maar!”
:-))
Heel mooi!