
‘Offday’, aquarelpotlood op aquarelpapier, Barbara Jansma 2012
‘Offday’, aquarelpotlood op aquarelpapier, Barbara Jansma 2012
De Erekannunik
Geduld, respect en saamhorigheid
Serveersuggestie
Mevr. van der Pol
Icoon
Uit nutteloze noodzaak
laten we eerlijk zijn
als beest zijn we totaal mislukt
ik zie mij daar nog staan
op een savanne zonder uitvlucht
in het volle licht der dieren
een mond vol tanden
heel modern, heel gênant
vandaag
regerend met draadloze hand
in een land gebouwd onder water
met mensenrechten, koffieapparaten
en de natuur in mooie reservaten
voel ik nog steeds diezelfde angst
niets is veranderd
weids en eindeloos gaapt de savanne
welkom in mijn hoofd
het is een doos vol zwarte gaten
alles wat een mens verzint
zuigt zich erin: zeppelins, vakanties
zelfhaat, witte fosfor, dildo’s, anorexia
dubbelvla, dwangneuroses, shalali shalala
of de lol om een gemarteld paard
ook de dingen die niemand wil verzinnen
zitten erin: gewoon, voor de heb
ik draag een hoofd als een handicap
zwellend, kolkend, almaar zwellend
altijd vloed, nooit nog eb
geen vijand bleef er voor mij over
leeuw, griep, pest, slang
zelfs de dood slaapt aan een leiband
maar diep van binnen
in mijn grote grabbelton
daar vond ik er nog één
splinternieuw, zelfverzonnen
scharrelt een vijand
op de bodem van mijn vrije tijd
zinloos in de rondte
ik noem hem: Eeuwigheid
louter de gelegenheid
erover na te denken
volstond om hem te scheppen
gevangen zit ik als een rat
in mijn hobby, dag en nacht
en ik ben bang
ik was van plan een heldenstuk te schrijven
over het belang van kunst
haar grote nut maar mijn blad zweeg indrukwekkend
en alle muzen weken
de waarheid is
zij heeft geen nut
kunst is maar een bijproduct
zij is niet nodig om te kunnen
eten, neuken, ademen
maar één ding kan ze
zij kan vechten waar ik vlucht
zij kan, met haar ene giftand
zij het voor een kort moment
mij redden van de eeuwigheid
en dit verlammend gat verlammen
bij een vijand zonder handvat
helpt alleen het nutteloze
dan helpt kerven in een bot
stieren schetsen in een grot
dan helpt de nachtwacht
en het zingen bij een dode
uit nutteloze noodzaak
schiep kunst de mens
en als ik verstijf op mijn savanne
van bedreigend vrije tijd
als ik mijzelf vervloek
om dit uitzicht zonder eind
als mijn kop breekt van het licht
dan huil ik niet, dan schreeuw ik niet
ik hang mijzelf niet op
maar pak een pen
en schrijf u dit gedicht
Dichter des Vaderlands,
Ramsey Nasr
Piëta
zij schouwt de wereld als bitch in pieces.
Yep :-)
Of er is gewoon wat.
vochtig
deze tekening
druipend van chagrijn
Ik wilde echt waar iets vrolijks maken, maar het eerste lijntje vraagt de tweede, om de rest, ik kan er niks aan doen…
Maar ze bevalt me.
mij bevalt ze ook … het is een speciale bitch
Ja, ze heeft zich toch zeker niet voor niks zo opgetuigd?
ik vind deze erg goed getroffen , zo iemand komen we allemaal wel is tegen. Soms loop je hard de andere kant uit, maar omdat er ook wat pret in die gemene oogjes schittert blijf je soms ook en neemt die wind die van voren komt
Dank je wel, Zaborie! Zo is dat, het is een best mens uiteindelijk. Beetje moe misschien.Ik ga me ook maar eens afschmincken en onder de wol…
Je vraagt er indirect zelf om maar ook zij is mij bekend. Het is de zus van Bertha van Pyke Koch. Ik heb ze vaak samen zien lopen op de Keizerlei. Moordwijven zijn het, een tikkie hoerig maar met koninginnelijke inborst. Bertha heeft een mopshond en Bit een boxer, dat zie je zo.
Ben blij dat ik ergens indirect om gevraagd heb en wordt bediend. Die Bertha is schitterend en haar zusje dus ook.
De Keizerlei, doet me denken aan Hans Obrecht, ken je die?
Hans Obrecht ken ik een minuutje of twee. Ik was even in de war met Hans Liberg maar die schildert niet, zijn vrouw wel, zij maakt mooie portretten. Jaren was ik hoteldebotel van Pyke en consorten, de krachtige zelfportretten van Charley Toorop. De liefde is een beetje bekoeld, de sleur kwam erin zoals in veel relaties.
Hier dan, voor het slapen gaan
en dees
de rest zoek je zelf maar, welterusten!
Ze doet me aan iemand denken….
en ik zie geen chagrijn.
Mooie, Jansma!
Dank je wel, Dianne!
Volgens mij lijkt ze op een tiep uit southpark ofzo. Ik kom er niet op.
Vermoedelijk heeft zij verborgen kwaliteiten.
Hierbij een andere Obrecht:
Als het me zou lukken lijntje na lijntje zo’n onbedaarlijk loeder tevoorschijn te krijgen, zou ik breeduit grijnzen!
Fulps, een heeeel andere Obrecht, maar wel mooi. Leuke combinatie ook met de prent :-)
Joost, grijnzzzzzzz
Al was ik nergens op uit, volgens mij tenminste. Ik herinner me amper een vileine giechel toen ik zat te tekenen. Het is meer als kijken wie daar om de hoek komt zetten. Met een soort van aandacht. Niet zo erg moreel eigenlijk. Wel wat beschaamd, of je dat allemaal wel mag zien, of iemand dat eigenlijk wel wil, zo bekeken worden.
Die stiekeme proest kwam toch wel uiteindelijk ….