
Les 2: Perceptie. Barbara Jansma 2011
Les 2: Perceptie. Barbara Jansma 2011
De Erekannunik
Geduld, respect en saamhorigheid
Serveersuggestie
Mevr. van der Pol
Icoon
Uit nutteloze noodzaak
laten we eerlijk zijn
als beest zijn we totaal mislukt
ik zie mij daar nog staan
op een savanne zonder uitvlucht
in het volle licht der dieren
een mond vol tanden
heel modern, heel gênant
vandaag
regerend met draadloze hand
in een land gebouwd onder water
met mensenrechten, koffieapparaten
en de natuur in mooie reservaten
voel ik nog steeds diezelfde angst
niets is veranderd
weids en eindeloos gaapt de savanne
welkom in mijn hoofd
het is een doos vol zwarte gaten
alles wat een mens verzint
zuigt zich erin: zeppelins, vakanties
zelfhaat, witte fosfor, dildo’s, anorexia
dubbelvla, dwangneuroses, shalali shalala
of de lol om een gemarteld paard
ook de dingen die niemand wil verzinnen
zitten erin: gewoon, voor de heb
ik draag een hoofd als een handicap
zwellend, kolkend, almaar zwellend
altijd vloed, nooit nog eb
geen vijand bleef er voor mij over
leeuw, griep, pest, slang
zelfs de dood slaapt aan een leiband
maar diep van binnen
in mijn grote grabbelton
daar vond ik er nog één
splinternieuw, zelfverzonnen
scharrelt een vijand
op de bodem van mijn vrije tijd
zinloos in de rondte
ik noem hem: Eeuwigheid
louter de gelegenheid
erover na te denken
volstond om hem te scheppen
gevangen zit ik als een rat
in mijn hobby, dag en nacht
en ik ben bang
ik was van plan een heldenstuk te schrijven
over het belang van kunst
haar grote nut maar mijn blad zweeg indrukwekkend
en alle muzen weken
de waarheid is
zij heeft geen nut
kunst is maar een bijproduct
zij is niet nodig om te kunnen
eten, neuken, ademen
maar één ding kan ze
zij kan vechten waar ik vlucht
zij kan, met haar ene giftand
zij het voor een kort moment
mij redden van de eeuwigheid
en dit verlammend gat verlammen
bij een vijand zonder handvat
helpt alleen het nutteloze
dan helpt kerven in een bot
stieren schetsen in een grot
dan helpt de nachtwacht
en het zingen bij een dode
uit nutteloze noodzaak
schiep kunst de mens
en als ik verstijf op mijn savanne
van bedreigend vrije tijd
als ik mijzelf vervloek
om dit uitzicht zonder eind
als mijn kop breekt van het licht
dan huil ik niet, dan schreeuw ik niet
ik hang mijzelf niet op
maar pak een pen
en schrijf u dit gedicht
Dichter des Vaderlands,
Ramsey Nasr
Piëta
de eerste keer dat woorden me te kort schieten…
O hemel Gyula, is het niet goed?
je ziet goed dat in
het brein een half molentje
je gedachten maalt
aangedreven door
de tong van de speekselklier
voor de monoloog
het bovengebit
ontbreekt nog, de onderkaak
schepte het voedsel
want het brein deed nog
al het werk, het neusbeen was
de lepel ver vooruit
ze hadden dus echt
een heel eigen schepper die
lak had aan een romp
Wat een prachttijd voor
de mens die denkt met zijn maag
en in zichzelf praat!
Marius, ’t is dan toch een zelfportret….
oh, ja die deal over DIEPE RUST staat, hoor!
OKEE!!!! :)
Mag ik het alleen niet verprutsen…
Nu heeft iemand toch woorden gevonden en de juiste
Attila, Marius is mijn ghostwriter après l’acte :)
heel mooi ik ben erg onder de indruk;ik had het altijd al gedacht dat het zo moest zijn
OK dan maar……………..?
stoel met ruggengraat…
wat is “ketrije”?
cor3306, het is een benadering, want vooralsnog zijn er nog vele vraagtekens.
Fulps, ik weet niet heel zeker wat je bedoelt….?
Ingrid, in zekere kringen spreekt men van ‘Contreien’ maar die hebben er geen verstand van.
Ik heb ooit een scheppingsverhaal van een stoel gemaakt, misschien zat daar wel een kern van iets in?
Als het een stoel is, dan toch wel een Thonet.
Brainstorming, bouwpakket van de toekomstige Mensch, zo zie ik ’t … top!
De mond is afgesneden van hart en hoofd. Of had Marius dat ook al. Verder nog een al een wankele constructie.
Herkenbaar portret. Zo lopen er velen rond hier.
Benona, goed idee! Ik zal eens een werktekening maken. Heb je splitpennen?
Martin, ken je dat logo nog van Van gewest tot gewest? Doet het me aan denken. Een landkaart.
Aad, ben wel benieuwd naar je diepere gedachten…
De kaart van Nederland….
Maar waar zijn de ooster- en zuiderburen gebleven?
Afgestoken, en tot turf verwekt?
@Barbara: het is hier hunnebedden land. Dat laat zijn sporen na: ze zijn er nog!
Aad, een spoor achterlaten is niet hetzelfde als er zijn, integendeel zelfs. Een spoor laat je na op weg naar iets anders, als je er al niet meer bent dan zie je het pas. Denk maar aan een slak, een soort verplaatsende hunebed.
Vogel-vrij, als je iets goed wilt bestuderen moet je eerst de buren wegdoen, dat weet je toch wel?
vind deze prachtig, inclusief de ‘vertaling’ van Marius
mooi werk Bar, vooral mee doorgaan!!!