Kruik

Geplaatst op 09/07/2011 door Barbara Jansma

Dit bericht werd geplaatst in Kunst, Prenten, vk-bloggers en getagged met gat, kruik, kunst, oba, ouwe zooi, prent, VK-bloggers. Maak dit favoriet permalink.

17 reacties op Kruik

assyke zegt:

09/07/2011 om 14:54

hij heb zich bevrijd, nu nog zijn hoofd eruit:)
Barbara Jansma zegt:

09/07/2011 om 14:56

jamaar Assyke, hij zit daar zo tevreden!
artafterallart zegt:

09/07/2011 om 15:39

jeetje, Barbara
de kruik die mijn vader dacht
dat het leven was en wat je moet teruggeven
volgens zijn leer, als je sterft
terwijl ik mompelde dat
ik het helemaal zou legen en
zou laten vallen
en nou zie ik dat het gebroken is als mijn klomp
en dat de inhoud door zijn mond is gegaan
met een boertje op het eind
een tevreden toe-val?!
Barbara Jansma zegt:

09/07/2011 om 15:54

Ik weet niet, Marius, het ziet er ook een beetje uit als hebben houwen strontje kauwen, vooral met dat borstje onderop…maar je pa kan toch spijt krijgen van zijn preziezelijkheid?
martin zegt:

09/07/2011 om 15:59

Ik kan het niet helpen ik moet meteen aan dit verhaal van van Luigi Pirandello denken:

De muziek is prachtig. Het verhaal schilderachtig. De woorden heb je niet eens nodig. Een film die ik af en toe moet zien.
Barbara Jansma zegt:

09/07/2011 om 16:02

Jaaa Martin!! Geweldig! Helemaal niet aan gedacht, goeie, maar ik dacht dat dat uit Kaos was, wat gek. O dank je wel :)
Barbara Jansma zegt:

09/07/2011 om 16:05

Ah, wel uit Kaos, ben nog niet dement :)
artafterallart zegt:

09/07/2011 om 16:32

alles is denkbaar, barbara,
ook het onwaarschijnlijke :-)
fotodichter zegt:

09/07/2011 om 17:23

Hoe lang moet de mens te water gaan
tot hij barst?

Voorlopig zit hij veilig ingekaderd dus beschermd.
Barbara Jansma zegt:

09/07/2011 om 17:46

Marius, is denk ik wel zo. Maar het is wel een mooi beeld, dat het leven een kruik is en dat je vanalles terug moet geven. Weet niet wat het precies betekent, maar die kruik, wist je dat het scheppingsverhaal van de Dogon met een kruik gaat?

Fotodichter, mensen barsten niet zo gauw, ook niet onder water, het voelt soms wel even zo, maar nooit zo lang. Hij zit er senang bij, vind ik ook.
svara zegt:

09/07/2011 om 18:30

…..de wijze vanbinnen heeft reeds één oog open
en kijkt wat hem te doen staat
Barbara Jansma zegt:

10/07/2011 om 11:14

Marius, hier:
DOGON SCHEPPINGSVERHAAL

De god Amma was het eerste wezen van de schepping. Hij nam klei en maakte een grote, ronde pot.

Hij verhitte de pot en zond het voorwerp al draaiend de grote donkere ruimte in. De hitte en het licht waren tot diep in de duisternis waar te nemen. De zon was ontstaan.

Vervolgens maakte hij nóg een pot. Hij verhitte telkens een kwart van deze ronde pot en stuurde hem op weg, zodat de zon niet alleen zou zijn.

De zon geeft helder licht zo lang het dag is en de maan schijnt volgens het ritme van de vier kwartieren.

Amma nam een derde stuk klei en slingerde het zo ver mogelijk weg. De klei spatte uiteen in duizenden stukjes en vormde de sterrenhemel.

Hij pakte een volgende stuk klei en werkte er net zo lang aan tot er een langwerpig, plat voorwerp ontstaan was. Dit gooide hij zo ver mogelijk weg. De aarde was ontstaan.

Amma ging op weg om zijn nieuwste creatie te zien. Hij realiseerde zich op dat moment dat de aarde een prachtige vrouw was.

Amma verlangde zo naar een vrouw dat hij haar meteen belaagde.

De aarde werd beschermd door een mierenhoop. Met één slag ruimde Amma de mierenhoop uit de weg en de aarde was niet langer veilig voor hem.

Door deze gewelddadige aanval was het evenwicht in het heelal verstoord en de loop der dingen werd er grondig door beïnvloed. In plaats van de gelukkige tweeling die Amma zich wenste, kreeg de aarde één bleke vos als nakomeling.

De bleke vos werd het symbool voor Gods wreedheid en raadselachtigheid. Het dier snelde weg naar de donkere hoeken van de aarde en ging hier wonen.

De aarde kreeg nog meer nakomelingen. Deze keer waren het twee tweelingen. Iedere tweeling had de eigenschappen van beide sekses.

Een van de tweelingen maakte zich al gauw los van de aarde. Hij werd de mannelijke god Yoruga.

Yoruga was te vroeg uit de moederschoot ontsnapt. Hierdoor waren hij en zijn zuster niet volmaakt. De hele mensheid komt voort uit deze twee wezens. Ook vele generaties later waren de mensen nog steeds niet volmaakt.

De andere tweeling vormde de watergeesten, de Nummo.

De Nummo waren noch mannelijk noch vrouwelijk. Ze waren half mens half vis en ze hadden heldere rode ogen. Hun lichamen waren lang en groen en ze schitterden als water. Hun tongen waren gespleten en ze konden hun armen en benen in iedere richting bewegen.

De Nummo waren volmaakte wezens en gingen rechtstreeks naar de hemel.

Ze reisden naar de verre ster Sigi Tolo (Sirius) en vestigden zich op zijn maan, de Po Tolo, ofwel “diep begin” (Sirius B).

De maan was zuiver wit en zwaarder dan al het lood in de wereld.

Na verloop van tijd kwamen de Nummo in een vaartuig terug op de aarde. Hun terugkomst ging gepaard met vuur en bliksem. Ze maakten een meer en doken in het water.

De Nummo vertelden de mensen over de heilige openbaringen die de loop der dingen op aarde bepalen. De eerste openbaring is de Natuur. Deze spreekt door middel van het ritselen van het gras dat de aarde bedekt.

De tweede openbaring is de Orde die gesymboliseerd wordt door een weefpatroon. De mensheid dient in gemeenschappen te leven en niet alleen, zoals de bleke vos.

De derde openbaring bestaat uit de Graanzolder en de Trommel. De trommel is er om mee te communiceren en de graanzolder verbindt de mens met de aarde.

De mens dient zich bewust te zijn van al deze dingen. Alleen dán blijft de Natuurlijke Orde bewaard en zal het de mensen goed gaan.

Deze tekst vond ik hier: http://mythicjourneys.org/bigmyth/download/
Barbara Jansma zegt:

10/07/2011 om 11:15

Mooi svara
artafterallart zegt:

10/07/2011 om 12:06

een prachtverhaal, maar wel nep,
v e r m o e d e l ij k zie http://www.skepsis.nl/dogon.html
Barbara Jansma zegt:

10/07/2011 om 12:08

Scheppingsverhalen zijn altijd nep, het zijn verhalen.
artafterallart zegt:

11/07/2011 om 07:41

behalve het verhaal van de dagelijkse schepping
van het licht, het leven, het genoegen, het leed, het plezier en de duisternis
die van de mensheid is eigenlijk geen scheppen
of geschapen worden, maar opscheppen
over een mythische afkomst,
waar je genoegen in kunt scheppen zoals
in het leed van de ander of plezier :-)
bert zegt:

13/07/2011 om 13:24

doorheen de scherven van de buik
van een mooi gevulde levenskruik
kijkt hij rustig en tevreden
terug op het verleden …