voor meer info
mail bjansma@live.nlJansma en Soli
-
Meest recente berichten
Top berichten & Pagina’s
Archief
- juli 2021
- april 2020
- januari 2020
- oktober 2019
- april 2017
- december 2016
- november 2016
- juli 2016
- mei 2016
- maart 2016
- februari 2016
- oktober 2015
- september 2015
- juli 2015
- juni 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
Categorieën
Blogroll
- 100 woorden
- Aad Verbaast
- Actuality
- Anneke de Bundel
- Antoinette Duijsters
- apiedapie
- Appelvrouw
- Assyke
- Beeldsprekers
- Bert Deben
- Blewbird
- Blutch1
- broekstukken
- Broodkunstclub
- Di Storia, dianne
- Digdog
- Draden verbinden alles
- Duif 3306
- Glaswerk
- Homocivilus
- IngridvandenBergh
- Ivy
- Jansma & Soli, duoblog
- jeg synes
- Jo Hendriks
- Johan HvD
- Johanna Nouri
- Joostx
- Kiezels
- Learn WordPress.com
- Lebonton
- Lidy
- Maria Trepp
- Marius van Artaaa
- Mondoblogo
- Nummer22
- Paco Painter
- Pierra
- ragfijn
- Ragrenner
- Ramirezi
- Rob Kruzdlo
- Simen Vrederat
- Stripman
- Svara
- Timmerark
- Triumviraat
- VK-bloggers
- Vogel-vrij
- Vroems
- WordPress.com News
- Zandkastelen
- Zelfstandig Journalist
- Zinnen Verzetten
Meta
Blog Stats
- 45.913 hits
De Erekannunik
Geduld, respect en saamhorigheid
Serveersuggestie
Mevr. van der Pol
Icoon
-
Uit nutteloze noodzaak
laten we eerlijk zijn
als beest zijn we totaal mislukt
ik zie mij daar nog staan
op een savanne zonder uitvlucht
in het volle licht der dieren
een mond vol tanden
heel modern, heel gênantvandaag
regerend met draadloze hand
in een land gebouwd onder water
met mensenrechten, koffieapparaten
en de natuur in mooie reservaten
voel ik nog steeds diezelfde angst
niets is veranderd
weids en eindeloos gaapt de savannewelkom in mijn hoofd
het is een doos vol zwarte gaten
alles wat een mens verzint
zuigt zich erin: zeppelins, vakanties
zelfhaat, witte fosfor, dildo’s, anorexia
dubbelvla, dwangneuroses, shalali shalala
of de lol om een gemarteld paard
ook de dingen die niemand wil verzinnen
zitten erin: gewoon, voor de heb
ik draag een hoofd als een handicap
zwellend, kolkend, almaar zwellend
altijd vloed, nooit nog ebgeen vijand bleef er voor mij over
leeuw, griep, pest, slang
zelfs de dood slaapt aan een leibandmaar diep van binnen
in mijn grote grabbelton
daar vond ik er nog één
splinternieuw, zelfverzonnen
scharrelt een vijand
op de bodem van mijn vrije tijd
zinloos in de rondte
ik noem hem: Eeuwigheidlouter de gelegenheid
erover na te denken
volstond om hem te scheppengevangen zit ik als een rat
in mijn hobby, dag en nacht
en ik ben bangik was van plan een heldenstuk te schrijven
over het belang van kunst
haar grote nut maar mijn blad zweeg indrukwekkend
en alle muzen wekende waarheid is
zij heeft geen nut
kunst is maar een bijproduct
zij is niet nodig om te kunnen
eten, neuken, ademenmaar één ding kan ze
zij kan vechten waar ik vlucht
zij kan, met haar ene giftand
zij het voor een kort moment
mij redden van de eeuwigheid
en dit verlammend gat verlammenbij een vijand zonder handvat
helpt alleen het nutteloze
dan helpt kerven in een bot
stieren schetsen in een grot
dan helpt de nachtwacht
en het zingen bij een dodeuit nutteloze noodzaak
schiep kunst de mensen als ik verstijf op mijn savanne
van bedreigend vrije tijd
als ik mijzelf vervloek
om dit uitzicht zonder eind
als mijn kop breekt van het licht
dan huil ik niet, dan schreeuw ik niet
ik hang mijzelf niet op
maar pak een pen
en schrijf u dit gedichtDichter des Vaderlands,
Ramsey Nasr Piëta
hij heb zich bevrijd, nu nog zijn hoofd eruit:)
jamaar Assyke, hij zit daar zo tevreden!
jeetje, Barbara
de kruik die mijn vader dacht
dat het leven was en wat je moet teruggeven
volgens zijn leer, als je sterft
terwijl ik mompelde dat
ik het helemaal zou legen en
zou laten vallen
en nou zie ik dat het gebroken is als mijn klomp
en dat de inhoud door zijn mond is gegaan
met een boertje op het eind
een tevreden toe-val?!
Ik weet niet, Marius, het ziet er ook een beetje uit als hebben houwen strontje kauwen, vooral met dat borstje onderop…maar je pa kan toch spijt krijgen van zijn preziezelijkheid?
Ik kan het niet helpen ik moet meteen aan dit verhaal van van Luigi Pirandello denken:
De muziek is prachtig. Het verhaal schilderachtig. De woorden heb je niet eens nodig. Een film die ik af en toe moet zien.
Jaaa Martin!! Geweldig! Helemaal niet aan gedacht, goeie, maar ik dacht dat dat uit Kaos was, wat gek. O dank je wel :)
Ah, wel uit Kaos, ben nog niet dement :)
alles is denkbaar, barbara,
ook het onwaarschijnlijke :-)
Hoe lang moet de mens te water gaan
tot hij barst?
Voorlopig zit hij veilig ingekaderd dus beschermd.
Marius, is denk ik wel zo. Maar het is wel een mooi beeld, dat het leven een kruik is en dat je vanalles terug moet geven. Weet niet wat het precies betekent, maar die kruik, wist je dat het scheppingsverhaal van de Dogon met een kruik gaat?
Fotodichter, mensen barsten niet zo gauw, ook niet onder water, het voelt soms wel even zo, maar nooit zo lang. Hij zit er senang bij, vind ik ook.
…..de wijze vanbinnen heeft reeds één oog open
en kijkt wat hem te doen staat
Marius, hier:
DOGON SCHEPPINGSVERHAAL
De god Amma was het eerste wezen van de schepping. Hij nam klei en maakte een grote, ronde pot.
Hij verhitte de pot en zond het voorwerp al draaiend de grote donkere ruimte in. De hitte en het licht waren tot diep in de duisternis waar te nemen. De zon was ontstaan.
Vervolgens maakte hij nóg een pot. Hij verhitte telkens een kwart van deze ronde pot en stuurde hem op weg, zodat de zon niet alleen zou zijn.
De zon geeft helder licht zo lang het dag is en de maan schijnt volgens het ritme van de vier kwartieren.
Amma nam een derde stuk klei en slingerde het zo ver mogelijk weg. De klei spatte uiteen in duizenden stukjes en vormde de sterrenhemel.
Hij pakte een volgende stuk klei en werkte er net zo lang aan tot er een langwerpig, plat voorwerp ontstaan was. Dit gooide hij zo ver mogelijk weg. De aarde was ontstaan.
Amma ging op weg om zijn nieuwste creatie te zien. Hij realiseerde zich op dat moment dat de aarde een prachtige vrouw was.
Amma verlangde zo naar een vrouw dat hij haar meteen belaagde.
De aarde werd beschermd door een mierenhoop. Met één slag ruimde Amma de mierenhoop uit de weg en de aarde was niet langer veilig voor hem.
Door deze gewelddadige aanval was het evenwicht in het heelal verstoord en de loop der dingen werd er grondig door beïnvloed. In plaats van de gelukkige tweeling die Amma zich wenste, kreeg de aarde één bleke vos als nakomeling.
De bleke vos werd het symbool voor Gods wreedheid en raadselachtigheid. Het dier snelde weg naar de donkere hoeken van de aarde en ging hier wonen.
De aarde kreeg nog meer nakomelingen. Deze keer waren het twee tweelingen. Iedere tweeling had de eigenschappen van beide sekses.
Een van de tweelingen maakte zich al gauw los van de aarde. Hij werd de mannelijke god Yoruga.
Yoruga was te vroeg uit de moederschoot ontsnapt. Hierdoor waren hij en zijn zuster niet volmaakt. De hele mensheid komt voort uit deze twee wezens. Ook vele generaties later waren de mensen nog steeds niet volmaakt.
De andere tweeling vormde de watergeesten, de Nummo.
De Nummo waren noch mannelijk noch vrouwelijk. Ze waren half mens half vis en ze hadden heldere rode ogen. Hun lichamen waren lang en groen en ze schitterden als water. Hun tongen waren gespleten en ze konden hun armen en benen in iedere richting bewegen.
De Nummo waren volmaakte wezens en gingen rechtstreeks naar de hemel.
Ze reisden naar de verre ster Sigi Tolo (Sirius) en vestigden zich op zijn maan, de Po Tolo, ofwel “diep begin” (Sirius B).
De maan was zuiver wit en zwaarder dan al het lood in de wereld.
Na verloop van tijd kwamen de Nummo in een vaartuig terug op de aarde. Hun terugkomst ging gepaard met vuur en bliksem. Ze maakten een meer en doken in het water.
De Nummo vertelden de mensen over de heilige openbaringen die de loop der dingen op aarde bepalen. De eerste openbaring is de Natuur. Deze spreekt door middel van het ritselen van het gras dat de aarde bedekt.
De tweede openbaring is de Orde die gesymboliseerd wordt door een weefpatroon. De mensheid dient in gemeenschappen te leven en niet alleen, zoals de bleke vos.
De derde openbaring bestaat uit de Graanzolder en de Trommel. De trommel is er om mee te communiceren en de graanzolder verbindt de mens met de aarde.
De mens dient zich bewust te zijn van al deze dingen. Alleen dán blijft de Natuurlijke Orde bewaard en zal het de mensen goed gaan.
Deze tekst vond ik hier: http://mythicjourneys.org/bigmyth/download/
Mooi svara
een prachtverhaal, maar wel nep,
v e r m o e d e l ij k zie http://www.skepsis.nl/dogon.html
Scheppingsverhalen zijn altijd nep, het zijn verhalen.
behalve het verhaal van de dagelijkse schepping
van het licht, het leven, het genoegen, het leed, het plezier en de duisternis
die van de mensheid is eigenlijk geen scheppen
of geschapen worden, maar opscheppen
over een mythische afkomst,
waar je genoegen in kunt scheppen zoals
in het leed van de ander of plezier :-)
doorheen de scherven van de buik
van een mooi gevulde levenskruik
kijkt hij rustig en tevreden
terug op het verleden …