“Liefdesbrief aan de mensheid”

Geplaatst op 13/05/2011 door Barbara Jansma

Ik weet niet meer wie het zei: “Een goed kunstwerk is als een goed-geschreven liefdesbrief aan de mensheid.”
Het was Willem Sandberg, ooit directeur van het Stedelijk, of Charles Chaplin, u allen welbekend, of Henk Broer, een tekenaar die ik ooit gekend heb. Wie het ook zei, ik vond het van grote wijsheid en schoonheid getuigen.
Let op de het woordje ‘goed’ in de context, en liefde met misschien als uitgangspunt het kleine persoonlijke en de mensheid als het grote en eventueel algemene en eventueel het herkende. En let op de kans om boven jezelf uit te stijgen, de kans en waarschijnlijk ook de plicht, als je dan toch een podium hebt. Maar bovenal, een goed kunstwerk is als een goedgeschreven liefdesbrief.

eten

Dit prentje kan gaan over als je het even vergeet, in je leven of op je blog of op de plee of in je schrijfschriftje.

Dit bericht werd geplaatst in Kunst, Prenten, vk-bloggers en getagged met ecce homo, kunst, oba, prent, rijks, VK-bloggers, ziet den mens. Maak dit favoriet permalink.

15 reacties op “Liefdesbrief aan de mensheid”

VSp zegt:

13/05/2011 om 21:43

Beetje platvloers, heel beetje veel zelfs, maar zuerst das Fressen, want liefde gaat ook door de maag. Enne, Wilders met zijn trawanten lust ik rauw.
Barbara Jansma zegt:

13/05/2011 om 21:52

VSp, niks Wilders, dit is zo “platvloers” dat iedereen zich erin zou moeten kunnen herkennen. Krijg nouw wat…
Johan zegt:

14/05/2011 om 09:59

Dan zijn er heel wat liefdesbrieven gemaakt.
Annet zegt:

14/05/2011 om 13:35

Zo is het Barbara….

Een goed kunstwerk verrijkt je geest…..streelt de hersens en verzacht het hart….

Groet, Annet
martin zegt:

14/05/2011 om 18:15

Een goed kunstwerk kan ook een mooie liefdesbrief zijn. Het kan toch ook een knuppel in het hoenderhok wezen of een schreeuw om iets op het podium te gooien?
Misschien dat daar ook liefde achter zit (hoop van wel). Een liefdesbrief vol venijn die overkomt dat is erg knap, maar het kan.
Een goed kunstwerk is als een liefdesbrief, ja dat vind ik ook na even denken.
gyula zegt:

14/05/2011 om 19:48

mooi gezegd wijfie :-)
ingridvandenbergh zegt:

14/05/2011 om 20:05

tja, rijst toch de vraag: “En wat is dan wel een goed kunstwerk?”
Twee vragen rijzen eigenlijk, want wat is dan wel een goede liefdesbrief?
Voorbeelden te over wellicht, maar wat ik zoek zijn de definities.
doorzwemmen, Suiker zegt:

16/05/2011 om 12:03

Ik vind het een prachtig prentje. En – goh wat grappig – verder wilde ik eigenlijk precies hetzelfde zeggen als ingrid hierboven!
svara zegt:

16/05/2011 om 14:49

Voor mij is een kunstwerk iets dat mij raakt in mijn hart.
Een wisselwerking van hart naar hart
Wat de ander er van vindt doet er dan eigenlijk niet toe
Iets gecreëerd vanuit gedachteprocessen en emoties voelt anders dan vanuit het hart of laat ik zeggen vanuit ‘de ziel”.
Dat voelt universeler, dat voelt verruimend.
Het ene is voor mij kunst en het ander is (vanuit persoonlijke motieven) tot kunst gemaakt.
Het verschil tussen een kunstemaker en een kunstenaar
Zoiets komt nu in mij op…..
Barbara Jansma zegt:

16/05/2011 om 16:17

Hoi allemaal, dank voor jullie reacties!
Ik vind het een mooie uitspraak, en ik weet dat er haken en ogen aanzitten.

Johan, en de oogst is niet te overzien.

Annet, mooi, streling voor de hersenen! Klinkt erg fysiek.

Martin, ben ik met je eens, vorm en inhoud en bedoeling hoeven niet samen te gaan, en dat zegt nog niets over kwaliteit. Voor mij, want kwaliteit is in deze waarschijnlijk geheel subjectief, is de moeite van belang, hoe serieus iemand zichzelf, het onderwerp en het eventuele publiek neemt. En zelfs daarmee ben je er nog niet, maar dan ben je voor mij dan wel al een heel eind.
Barbara Jansma zegt:

16/05/2011 om 16:31

Ingrid, ik denk niet dat er een definitie kan bestaan voor zoiets als kwalitatief goede kunst of liefdesbrieven, er bestaat bij mijn weten geen meetlat om die dingen naast te leggen.
Een liefdesbrief is wel erg subjectief, alleen herkenbaar en betekenisvol voor de geadresseerde, een ander herkent er misschien wel een hoop flauwekul in. Dus dan zou je het woordje ‘goed’ kunnen vertalen met gemeend, en met een groter doel dan tijdelijke jeuk, mag je hopen. Helemaal niet bevredigend dit, eigenlijk. Maar hoe is het mogelijk dat wij, mensen, het toch steeds weer eens worden over een klont stollingsgesteente met een paar deuken erin, of een smurrie van pigmenten op een vierkant stukkie flora, bijvoorbeeld. We doen die dingen voor mekaar, en vaak snappen we zo ongeveer wat we zien. De dingen van onszelf en van iemand anders.
Barbara Jansma zegt:

16/05/2011 om 16:40

Doorzwemmen, dank je wel, en dat snap ik

Svara, daar zit veel in. Ik weet nooit zo goed met welk onderdeel iets gemaakt wordt, herinnering, temperament, emotie, techniek, verstand, en wat ziel is weet ik eigenlijk ook niet. En wat iets is zonder persoonlijke motieven weet ik al helemaal niet. Ik ken wel voorbeelden, van kunsten die hooggeacht worden beschouwd, terwijl de kunstenaars in kwestie van hun privéleven een puinhoop maakten, hun kinderen verwaarloosden of hun vrouw of hun man sloegen. Dat is voor mij de donkerzwarte keerzijde van die uitspraak, op het moment dat ‘de mensheid’ om de hoek komt kijken, doen de mensen, of de kleinere onderdeeltjes, er zegmaar minder toe. Ik gooi gelijk mijn kwastjes weg….
Leg anders nog eens uit, van die ziel?
svara zegt:

16/05/2011 om 20:08

Mijn hemel Barbara, wat een vraag om daar op deze manier iets over te zeggen hoe ik dat voel….
Ziel is voor mij een woord om de intentie aan te geven.
Hoe groot is de afstand of hoe nabij ben je bij je eigenheid je kern.
Een creatie, een drang voortgekomen uit jouw eigenheid hieruit is iets waar je niet omheen kunt. Het is authentiek, puur, kan alleen op die manier door jou tot uitdrukking gebracht worden op jouw manier.
Het is een impuls of een impuls wat vanuit eenpuntigheid gerijpt is.
Het ademt jou.
Zonder de ballast van je emoties die wel de aanleiding kunnen zijn om dat, wat het heel diep van binnen teweegbrengt om te zetten in een geheel nieuwe schepping.
Ik kan me voorstellen dat puinhopen uit privélevens ook iets creëren maar dat is anders, ‘minder’ universeel omdat het gecreëerd is vanuit een egogeladen beleving.
Geen waardeoordeel maar dat voelt anders.
Je zegt het zelf, boven jezelf uitstijgen.
Ik bedoel daarmee boven je eigen gedoe, ego, puinhoop uitstijgen. Het kan wel een aanleiding zijn maar als je de puinhoop omzet in een creatie zal die er anders uitzien dan dat je de puinhoop ontstijgt en van daaruit creëert. Die zal voor mij dan universeler voelen. Je hebt het dan over een creatie die vanuit een transformatie is ontstaan.
Zo’n creatie neemt de ander mee naar verruiming.
Een andere creatie kan je mee de verdichting intrekken en dat is een ander gevoel.

Kun je me volgen?
Ik heb het roef roef zo op geschreven……
Zo voelt het voor mij maar of het zo is…..?
En waarom zou je jouw kwastjes weggooien?
Met een knuf voor jou!
Simen Vrederat zegt:

17/05/2011 om 00:05

De overeenkoms tussen kunst en liefde is voor mij heel evident.
Zij moeten allebei onvoorwaardelijk zijn.
Want wie van iemand houd die accepteert het onvermogen. En wie kunst maakt laat alles zien wat bijzonder is, zonder onderscheid van mooi of lelijk, komisch of dramatisch.
De kunstenaar en de minnaar vallen als het niet goed is door dezelfde mand.

Hartelijke groet,
Simen Vrederat
Barbara Jansma zegt:

17/05/2011 om 06:49

Ha svara, mooi. Ik denk dat ik je wel begrijp. En ergens denk ik dat wanneer je iets maakt dat ontstijgen ingebakken zit in zekere zin, al is het maar omdat je iets vertaalt van gedachte naar iets tastbaars. Je moet wel afstand nemen om dat te kunnen doen, en een stapje achteruit doen om te kunnen oordelen over wat je doet. Maar misschien doel jij eerder op de inhoud?

Simen, dat is goed gezegd, ben ik met je eens. Wel is het soms zo dat de onvoorwaardelijkheid voor het ene het andere weleens te kort kan doen. Nu ja, we kunnen niet altijd alles tegelijk goed doen.